Net als vorige week staat er een levensvraag centraal: Wat is onbegrensd volmaakt? Het antwoord vinden we in het letterlijke centrum van de Bijbel. De meeste weten dat het 1e Verbond (Oude Testament) vele malen dikker is dan het 2e Verbond. Maar het lijdensverhaal staat toch in de Evangelieen? Klopt. Maar het doel, het nut en de basis van het lijden en sterven van de Heere Jezus Christus staat in de boeken die bestonden in Jezus tijd. Pas jaren na Zijn sterven en opstanding, werd het 2e Verbond geschreven. Dus voor antwoorden, moeten we terug wat in Jezus’ tijd de basis was. Ga je mee de verdieping in?
Zingen: Welzalig is de man die niet wandelt (Psalm 1)
Schriftlezing: Psalm 119:89-97
Aan alles, hoe volmaakt ook, heb ik een einde gezien; maar alleen Uw gebod is onbegrensd.
Inleiding op Psalm 119
Vandaag is het de eerste lijdenszondag. En toch is het vandaag geen bekende lijdensstof. Hoe zouden wij Christus’ lijden kunnen bevatten, als we niet zien waarom Hij leed. Waarvoor leed Hij dan? Dat weet zelfs een kind: Om onze zonden. Het is Paulus die terecht opmerkt, dat er zonder een wet ook geen zonden bestaat. Er valt dan niks te overtreden. Het oude lied zingt: Leer mij o Heer’ Uw lijdensweg reght betrachten… Hoe zou je Zijn lijdensweg kunnen beleven en begrijpen, als je de overtreding niet kent? Daar is Hij voor gekomen, om verzoening over die overtredingen te doen. Maar ik geloof niet dat dit Jezus’ focus was. Hij predikte gehoorzaamheid in vreugde. En vandaag hebben één couplet uit de langste psalm gelezen. Het couplet Lamed. De Hebreeuwse letter die voor prikkel staat. De letter heeft de vorm van een ossenstok. Dit gedeelte moet ons prikkelen, aanzetten, tot bewustwording van waar het om gaat.Het is niet alleen de langste psalm, maar ook het langste hoofdstuk van de hele Bijbel. Toch is de lengte meer een psychologisch effect, dan dat het daadwerkelijk zo lang is. Binnen een kwartier heb je {tip id=”416″}Psalm 119{/tip} hardop gelezen, dus binnen 10 minuten voor heb je het in stilte gelezen. Mogelijk wist je ook dat 2 psalmen daarvoor de kortste psalm en het kortste hoofdstuk van de hele Bijbel staat in {tip id=”417″}Psalm 117. {/tip} En opvallend genoeg vormt {tip id=”418″}Psalm 118{/tip}, wat precies daar tussenin ligt, het exacte middelpunt van de Bijbel. Maar het is meer dan een leuk weetje. Ik had voor de kinderen ooit een soort kinderbijbeltje en dat kon je van voren naar achteren lezen, maar ook van achteren naar voren. Dat was het verhaal van Jozef. De kinderen konden dan steeds een keuze maken en via een andere route leerde verschillende kanten van het verhaal kennen. Logischerwijs moet dan het midden, het centrum vormen van beide vertellingen. En zo is dat ook met deze {tip id=”418″}psalm 118{/tip}. En door de bril van dat middenstuk moeten we de coupletten van {tip id=”416″}Psalm 119{/tip} ook lezen. De ene kant van {tip id=”418″}Psalm 118{/tip} verteld over de daden van het geloof en de andere kant verteld over Gods genadige daden voor Zijn volk. En wat is het sleutelvers:
Ik zal niet sterven maar leven, en ik zal de werken van de HEERE vertellen. De HEERE heeft mij wel zwaar gestraft, maar aan de dood heeft Hij mij niet overgegeven. {tip id=”418″}Psalm 118:17-18{/tip} Mooi toch, de kern van Gods Woord is ‚Niet sterven, maar leven‘. Wanneer spreekt God voor het eerst hierover? In {tip id=”419″}Genesis 3:3-4{/tip}: U mag van deze boom niet eten en het niet aanraken, anders sterft u. Maar de slang zei: U zult zeker niet sterven. De weg tot de Boom des Levens werd afgesneden, vanaf dat ogenblik. En opnieuw zijn het Gods eigen woorden die ook de Bijbel afsluiten: De Geest en de bruid zeggen: Kom! En laat hij die dorst heeft, komen; en laat hij die wil, het water des levens nemen, voor niets. {tip id=”188″}Openbaringen 22:17. {/tip} Nu weten we dat Christus het centrum van Gods plan is. In Hem is het resultaat van Zijn lijden, sterven en opstanding: Ik zal leven en niet sterven! En wie leverde hiervan het bewijs? Onze Heere Jezus Christus! Hij stierf wel, maar om voor eeuwig te leven. Hij betoonde de Eerstgeborene uit de doden te te Zijn en de Overste van de koningen der aarde. {tip id=”465″}Openbaringen 1:4-5{/tip}/{tip id=”464″}1 Korinthe 15:19{/tip}. Zie je hoe deze 119de Psalm Jezus centraal zet, door te focussen op Gods Wet. Jezus is niet het tegendeel van wet, maar de volmaaktheid van Gods Wet. Daarvoor kwam Hij en daarvoor ging Hij Getsemane in en liep de weg naar Golgotha. Niet om te sterven door de hand van de religieuze rechters, die Gods Wet handhaafde en uitgeleverd aan de Romeinen, omdat alleen zij de doodstraf mochten uitvoeren. Jezus ging deze weg, zodat Hij de wet volmaakt en voor eeuwig zou maken. Precies wat Davids grote droom was. Een droom die niet ook nog eens als een zeepbel uit elkaar zal spatten. Straks zullen we zien dat Davids dromen eerst moesten worden vervuld en daarna worden verwoest om tot deze wijze psalm te komen. Deze psalm is dus Jezus‘ psalm.
1. De Horeb beklimmen in geloof
Wie Psalm 119 gaat lezen, zonder al te grote Bijbelkennis en misschien zonder een gedegen gelovige opvoeding, zal deze lange psalm saai vinden en wel erg gericht op ‚Je aan de regeltjes houden, want anders komt het niet goed‘. En dat zou precies de verkeerde bril zijn om deze psalm mee te lezen. Deze enorme psalm van David is namelijk geen zwaarmoedig wettisch lied, maar een liefdesverklaring – Een lied van geestelijke bevrijding. Het is een serenade voor Gods troon. Het is geen harde meetlat die langs je leven ligt, maar hoe graag je goed voor God wilt leven uit dankbaarheid. Ik noemde het al een serenade en een liefdeslied. Niet langer zijn de ogen op de vijand en het graf gericht, maar op de wetenschap dat God hem een leven cadeau heeft gegeven. Ik merk dat vele christenen de dood, heel moedig, de dood als een vriend zijn gaan zien. Maar de Schrift is duidelijk dat dit de laatste vijand is die we nog moeten overwinnen. {tip id=”421″}1 Korinthe 15:26{/tip} Hij beseft dat hij het diepste punt van het dal heeft bereikt. Dat betekent dat er nu alleen nog maar een weg omhoog als optie overblijft. De weg omhoog kan soms knap zwaar zijn en dat kan tijd in beslag nemen en dat kan pijn doen. Iedereen die van wandelen houd weet dat. Maar je verheug je al op het uitzicht vanaf de top en onderweg geniet je als je even een rustmoment hebt op een vlakker punt, waar je even van het uitzicht halverwege kan genieten en kan kijken naar de belofte van wat je straks zult zien en gelijk zie je ook wat je achter je heb gelaten. Zo is het ook in deze psalm. Daarom lijkt het een herhaling van dezelfde etappes te zijn, maar iedere keer kom je op een andere hoogte en afhankelijk van je rustpunt is je uitzicht wijder geworden en zie een andere kant van de berg en het dal. Deze psalm is alfabetisch ingericht. Ieder couplet begint met een Hebreeuwse letter en toont een ander uitkijkpunt op het volgen van Gods geboden. Het beste is ook deze psalm in de afgebakende stukjes te lezen en te overdenken. Het gekke bij een berg beklimmen is dat je soms weer een tijdje naar benedenloopt, omdat je om een plaats heen moet, die niet veilig te passeren is. Dat is psalm 119 ten voeten uit. Gods wet leidt je om het gevaar heen. Dit leert je de wetenschap: Ik had de eeuwige dood verdiend vanwege mijn zonden, maar toch gaf God mij een leven erbij. Soms wordt letterlijk je leven verlengd. Maar in elk geval geestelijk, door eeuwig leven te ontvangen.
2. Uit de diepte van het dal de wet leren kennen
Maar David start onderin het dal. En dan kijkt hij omhoog en krijgt hij het opeens Spaans benauwd. Want wow Gods geboden houden, dat is een onmogelijke taak. Petrus zegt: Er staat geschreven: Wees heilig, want Ik ben heilig. {tip id=”422″}1 Petrus 1:16{/tip} Dat was voor mij altijd best een benauwende tekst.Totdat ik van de week in Leviticus de bron van dit vers las en dit een nieuw licht wierp op de intentie van deze woorden, want daar staat in hst. {tip id=”423″}20:7-8 {/tip}Heilig uzelf en wees heilig, want Ik ben de HEERE uw God. Houd Mijn verordeningen en doe ze. Ik ben de HEERE, die u heiligt. Als je snel leest of deze tekst hoort gaat waarschijnlijk de meeste woorden langs je op. Met een vertaalslag zou je lezen: Bereid je voor om God te ontmoeten. Leef zoals Ik heb gezegd dat goed voor je is, want Ik ben de HEERE, die jouw apart zet en volmaakt laat zijn. Je hoeft het niet alleen te doen, want je kan het ook niet alleen doen, maar: Ik ben de HEERE, die u heiligt. Dan staat er nog steeds Wees heilig, want Ik ben heilig en toch is het geen wurgkoord. En dat ontdekt David helemaal aan het begin van deze psalm als hij zingend bidt: {tip id=”386″}Psalm 119:4-6{/tip} Ú hebt geboden om Uw bevelen ten zeerste in acht te nemen. Och, waren mijn wegen zo vast om Uw verordeningen in acht te nemen! Dan zou ik niet beschaamd worden, als ik oog zou hebben voor al Uw geboden. Dat maakt deze psalm zo mooi, de afwisseling schuldbelijdenis, gebed, aanbidding en lofprijzing. Alle ingrediënten om God te ontmoeten. Om bij ons beeld van een bergwandeling te blijven: Het is onverstandig om het alleen te doen. Dus doe het ook niet alleen. De route is te gevaarlijk. Er zijn te veel punten waar je alleen met minimaal 2 man van A naar B kunt komen. En ja, straks sta je aan de top en ontvang je daar je medaille. En dan moet je bekennen: Maar ik heb het niet alleen gedaan. Sterker nog op sommige punten ben ik gevallen. En ik ben gedragen. Ik verdien het niet, want ik heb het niet op eigen kracht gehaald. Maar dan zal je kijken in de ogen van de lachende Jury-voorzitter en beseffen dat dit dezelfde Man is die met jou deze tocht heeft afgelegd. Hij heeft vooraf het doel bepaald, dat was jouw missie. Maar Hij beslist over de toepassing van de regels. Wij mogen de weg omhoog bewandelen en dat gaat ook gepaard met lijden, maar Christus ging de lijdensweg omlaag, om jou beneden op te wachten. En wie van bergwandelingen houd, die weet ook dat de weg omlaag, als deze stijl is, zwaarder is dan de weg omhoog. Dus vooraf leren we eerst 3 dingen over het onderhouden van Gods geboden:
- Het is een liefdesdaad en geen harde plicht
- De weg omhoog is zwaar en soms moet je omlaag om hoger te komen
- Het is een onmogelijke opgave, als je het alleen moet doen en je hoeft het ook niet alleen te doen.
3. De wet onderhouden
En dan vliegen we nu bijna 90 verzen door de psalm heen en komen we bij onze kerntekst: ‚Aan alles, hoe volmaakt ook, heb ik een einde gezien; maar alleen Uw gebod is onbegrensd.‘ Letterlijk zegt hij: ‚Ik kan bij alle volmaakte dingen een einde bedenken, maar Uw gebod is te wijd‘. Ik denk dat je om deze woorden te begrijpen eerst eens in Davids hoofd moet kruipen. David werd de ‚man naar Gods hart‘ genoemd en ‚Gods vriend‘, maar hij was ook een man van de wereld. Hij kende de verleidingen van het andere geslacht, hij kende de verleiding van bezit en hij kende de verleiding van van macht. In al die valkuilen is hij vaker getrapt. Laten we eerlijk zijn, dat waren stevige schandalen, wat niet vreemd was als hij als koning had moeten aftreden of net als zijn voorganger, koning Saul, van God was verstoten. David had geleerd dat er wetten en regels waren die God aan hem en zijn volk stelde. En als je medegelovigen ga aanspreken op overtredingen van Gods wet zijn er altijd drie verschillende reacties: De eerste is ontkennen, want dan ben je wettisch en moet ik goed beseffen dat Christus de wet heeft vervuld. Dat is zeker waar. En dat betekend niet meer en minder, dan dat Hij zich aan alle wetten heeft gehouden. Hij was in Zijn weg van vernedering, het voorbeeld van gehoorzaamheid. Als Iemand Zijn opdracht heeft vervuld, betekend dat niet, dat niemand meer dezelfde opdracht heeft om zich aan te houden. Er zijn ook christenen die weten dat dit niet zo’n gerechtvaardigd argument is, en zij zeggen: Dat is iets tussen mij en God of Ik heb er vrede bij, dus dan vind God het goed. Besef dat je daarmee gelijk zegt dat de ander moet zwijgen, ook al spreekt God door hem tegen jou. Weet je hoelang het duurde voordat Nathan de profeet bij David kwam, om hem te wijzen op zijn zonden met Batseba? Maanden later. Tegen die tijd wist hij lang en breed dat Batseba zwanger was en had hij op slinkse wijze haar man laten sneuvelen, nadat het hem niet was gelukt hem wijs te maken dat het zijn kind zou zijn en hij had Batseba in zijn huis genomen. Toen was hij waarschijnlijk wel een paar maanden verder. Besef ook dat God je soms behoorlijk veel tijd geeft om je zonden in te zien, verandering daarin aan te brengen en goed te maken, wat nog goed te maken is. Maar als je de signalen blijft negeren of de boodschap naar je hand gaat zetten, kunnen er twee dingen gebeuren: Je raakt verhard. Je geweten gaat zwijgen en andere zonden hebben steeds meer vrijspel. Kijk maar bij David. Hij gaat eerst vreemd en dan gebeurt er verder niks. Tot Batseba hem op de hoogte stelt dat ze zwanger is en destijds hadden ze nog geen zwangerschapstestjes bij de Kruidvat, om vroegtijdig te zien dat je zwanger was. Vervolgens liegt hij over de motivatie om haar man bij zich te roepen. Daarna voert hij hem dronken. Hij gaat nog meer leugens aanvoeren, om hem zo ver te krijgen, dat hij thuis gaat slapen en hij kan zeggen dat hij zijn vrouw toen had bevrucht in zijn dronken bui. En nadat al die manipulaties en leugens mislukt zijn, omdat het een eervolle man was en uiterst loyaal soldaat, laat hij hem moedwillig sneuvelen, door in te spelen op zijn loyaliteit. Kijk eens hoeveel zonden die ene daad tot gevolg heeft? Hierin was Jezus zelfs het tegenbeeld van David. En toch heb ik geen aanleiding om te denken dat David niet meer naar de tabernakel ging en zijn geloof beoefende. Dus laten we dit argument ook van het lijstje strepen. De derde reactie is het minst voorkomend, maar de juiste en dat is dat de mens zijn schuld erkend en oprecht berouw heeft. Hij kon het niet meer terugdraaien. Davids zonden waren onomkeerbaar geworden. En naar de Wet moest hij ter dood worden gebracht. Toch gebeurde dat niet. Maar zet nu de geschiedenissen van Gods feilbare vriend David, naast Davids grote Zoon Jezus, dan zie je een groot contrast, wat je als spiegel kan dienen en laat zien waarom Jezus’ lijden nodig was. Gelijk zien we ook een man die de wijsheid in God zocht en daarin was hij wel een schaduw van Christus. Dit leerde hem ook veel lessen, namelijk: Regels lijken benauwend en ontnemen je plezier van de dingen die andere niet afkeuren. Maar als je Davids gedrag vergelijkt met andere koningen in zijn tijd, was zijn gedrag niet afwijkend en werd zelfs geen eens schande van gesproken. Dat recht had hij als koning. Het volk was zijn bezit. Hij zorgde verder goed voor zijn volk. Gaf veiligheid, economische voorspoed en vooruitgang. Hij was eigenlijk redelijk een voorbeeld voor de koningen. Wel een struikelende koning en daarom leed Jezus, om de Volmaakte Koning te zijn en het Voorbeeld van de wereld. Iedereen werd er beter van onder Davids heerschappij (nou ja, de enkele slachtoffers dan niet meegerekend). Maar David en Israel waren geheiligd ofwel apart gezet. David moest de heidense gedachten afleren dat het volk zijn eigendom was, want Israel is het eigendom van de HEERE.{tip id=”256″}Deuteronomium 7:6{/tip}
4. De touwen van de wet
En nu is het helemaal waar dat touwen rotdingen zijn. Je zou er maar mee vastgebonden zitten en geen kant op kunnen. Hebben ze jou wel eens vastgebonden? Dat is niet leuk, dat doet zeer, dat is gemeen en het is zinloos. Maar als jij bergen beklim en jij moet langs een rotsrichel lopen die smal, schuin of afgebrokkeld is of zelfs alle drie, dan ben je heel dankbaar als daar een touw omheen gespannen is, want het beschermd jou voor een vrijwel gegarandeerde val de diepte in. Als jij ineens loodrecht naar beneden moet afdalen, ben je blij als je een touw heb, om daar langs af te dalen. Als jij voor haakse rotswand staat, ben je heel blij als een touw en een werpanker hebt, zodat je omhoog kunt klimmen en je weg vervolgen, in plaats met onverrichte zaken terug te keren en medewandelaars moet passeren en irriteren, omdat jij hebt gefaald en meende dat touwen je boeien waren. Nee het zijn niet je boeien, het is je reddingsboei. Ik worstel weinig met daden die zwart-wit zijn. Ik worstel het meest met de oneindige hoeveelheid grijze gebieden. Dan ben ik jaloers op tieners. Die botsen met die ouwe lui. Ze zijn geen kind meer. Zij zien het leven voor zich, helder en klaar, net zo goed als de rest van de volwassenen. Weinig tieners realiseren dat hun brein in ontwikkeling is en de witte wereld van een kind wel is ontgroeid, maar nu een wereld laat zien die zwart-wit is. De realiteit is dat 99% van de wereld niet zwart en niet wit is, maar grijs. Hun brein beschermd hen, want van een witte realiteit ineens in een grijze komen is te veel en dat kan je brein niet verwerken. Dan zou je overbelast raken en emotioneel instorten. Weet je hoeveel veiligheid die zwart-wit wereld bied? We zeggen dan heel wijs: De waarheid ligt in het…midden. Inderdaad! Daar zijn we mee begonnen he? Het midden … van de Bijbel. En halleluja, wij zijn verlost van de banden van de wet. En halleluja, Jezus‘ heeft de banden van de dood verbroken. Dat hopen we over een paar weken weer te vieren! Daarmee zijn de touwen niet verdwenen. De wet is een richtsnoer, een life line, een leuning, een hechtdraad, een klimtouw: Het is je bescherming en redding. Ik onderstreep de rol van de Wet nogmaals: Het is een richtsnoer, een life line, een leuning, een hechtdraad en een klimtouw. En dat ging David opeens inzien. Overdenk elk beeld vandaag eens 2 minuten. Wat houd Gods wet voor jouw in als een richtsnoer, een life line, een leuning, een hechtdraad en een klimtouw.
5. Davids leven en levensles
Toen David Gods wet ging overpeinzen, ging hij zijn langste werk schrijven en hoe dieper hij er in dook, hoe meer hij ontdekte dat het levensreddend en levensvreugde was. David beseft op dit punt, wat hij allemaal wel niet heeft ontdekt en een geluk heeft gehad. Hij heeft veel moeten vechten, jaren op de vlucht en in ballingschap geweest. Allemaal heel naar! Maar uit dat alles heeft God hem gered en heeft de grootste successen gehad. Hij is de meest geprezen vorst op aarde. Hij is de meest befaamde dichter. En nee, dat was Shakespeare niet en überhaupt had nog niemand van die man gehoord. Van welke dichter van 3000 jaar terug, kent gelovig en ongelovig de woorden? {tip id=”466″}Psalm 23 {/tip} is zelfs als enig literair werk betiteld als ‚het wereldwonder van de literatuur’. De woorden van een schaapsjongen. Hij werd van schaapsjongen een generaal en prins. Helaas daarna werd hij een vluchteling, maar al snel een bendeleider. Vervolgens koning van Hebron en uiteindelijk koning van Israel. Hij onderwierp een groot deel van het Midden-Oosten en werd zowel gewaardeerd als gevreesd. Hij groeide uit van armoede, naar een schatrijke vorst aan wie allerlei koninkrijken en landen belastingplichtig werden of hem dik betaalde voor bondgenootschap. Hij kreeg de vrouw van zijn dromen. Zij het tegen Gods wetten in, maar in lijn met de zijn tijd en cultuur kreeg hij zeer aantrekkelijke vrouwen tot zijn beschikking, waar nog eens ook echte liefde tussen was. Hij was royaal gezegend met kinderen. Hij werd de stamvader van de Messias. Zonder met enige kosten te hoeven te rekenen kon hij het meest kapitale en verfijnde droom architectuur najagen – Gods tempel – en bekostigen, nadat hij al zijn eigen vastgoeddromen had gerealiseerd. Hij werd één van de drie mensen in de geschiedenis die meer dan 1 ambt kon en mocht vervullen. Hij was namelijk naast koning ook een profeet. Maar weet je waar hij achterkwam? Aan alle dromen kwam een einde. Of hij ondervond het en dan bleef er een gat in hem achter of hij kon zelf uitdenken hoe er uiteindelijk een einde aan zou komen. En dan wierp het een schaduw over al het volmaakte, over alle perfectie, over alle successen. Zelfs de liefde bleek breekbaar. De vrouw van zijn dromen, werd door zijn schoonvader aan een ander gegeven, terwijl hij op de vlucht moest. Zijn gezin werd uit elkaar gerukt door bruut geweld. Zijn rijkdom gaf hem in zijn laatste jaren geen vreugde meer en evenmin zijn dichterlijke en muzikale kwaliteiten, toen hij een depressie stortte. Zijn volk dat zo trots op hem was, bleek wat minder loyaal dan gedacht. Ondanks zijn slechte start met Batseba, kreeg hij een schoonvader met enorm veel wijsheid als zijn hoofdadviseur. Totdat hij verraad pleegde. Zijn leger kon hij overlaten in de handen van de zeer loyale generaal Joab, die hem op een gegeven moment een aantal hele nare kunstjes flikte. En als hij er zelf geen einde aan zag komen, dan kon hij die er wel bij bedenken. Maar hij was geen man die voor één gat te vangen is. Hij zag altijd weer nieuwe ambities die hij kon waarmaken, maar… ze waren steeds weer met een beperkte houdbaarheidsdatum. Davids tekening moest eerst zo leeg worden, zodat het plaatje van Jezus’ Koninkrijk zichtbaar werd. Hij leed niet voor de volle tekening, maar voor die lege tekening: Hij, Jij en Zijn heerschappij. En toen kwam David tot het inzicht van zijn leven. Zijn Eureka-moment. Gods wetten beschermde hem, bevorderde hem, brachten hem inzicht, wijsheid en vooral enorm veel vreugde. Het was nog David samen met God en Zijn verbond en liefde. Toen besefte hij, dat als hij zong: De Heere is mijn Herder, hij ook erkende dat Gods geboden en verbond goed waren en oneindig. En dat maakte hem zo blij! Ken je dat gevoel? Op zo’n moment dat Gods Woord je raakt, ken jij dan dat gevoel van euforie? Misschien niet.
6. Goud zoeken in Gods wet
Pak die ouwe Bijbel er dan maar eens bij en ga er in lezen, tot je het ondervind. En als er dan zo’n punt is, sla hem niet dicht. Ga dan op je knieën en dank God voor het inzicht en de vreugde. En dan pak je dat Boek weer op en dan ga je er in graven. Je zult namelijk ontdekken dat je dan een goudzoeker bent. Je bent gestuit op een goudklomp en dat is mooi, maar als je nu alleen ga feestvieren en en het gaat verzilveren, dan mis je een partij! Gods Woord kent niet duizenden juweeltjes, goudklopjes of zelfs goudklompen, maar complete goudaders met een oneindige en onafgebroken vertakkingen. Dan moet er soms wel eerst heel wat steen, gruis en zand worden weggehaald, maar geloof mij, dat je een dwaas ben als je genoegen neem met die eerste euforie. Dank God en graaf verder. En je zult steeds meer van dat Woord gaan houden. En nu is het heel natuurlijk als je met je maten ga feesten vanwege het succes. Maar wie heeft het denk je makkelijker, de goudzoeker die dolblij was en doorging met graven en ontdekte dat het geen klompje was en zelfs geen brok, maar een mega ader. Elke schep stof, vuil en stenen, deden zijn spieren meer pijn. Maar je sla er dan geen acht meer op. De adrenaline jaagt je voort. Je spieren worden steeds sterker en je schat steeds groter. Maar als je bent wezen feesten, wat je goed recht is, en je weer in de koude modder en gruis moet gaan staan, dan zinkt je de moed in de schoenen en ga je centen tellen en mogelijk kom je tot de conclusie dat je het van je winst best weer een tijd kan uitzingen. Wie zal uiteindelijk de meeste vreugde en succes kennen? Die uitgeputte gouddelver met een grote grijns op zijn gezicht of de goudzoeker wie eerst plezier had en na een paar maanden met een lege portemonnee op straat stond? Dat hoef ik niet te vragen, we komen echt wel bij hetzelfde antwoord uit. Eén ding hebben die twee goudzoekers in elk geval gemeen, ze zijn allebei begonnen met het graven in het stof en lange dagen werken. Laat je er niet van weerhouden. Want nooit heb ik iemand ontmoet die er spijt van had toen zijn leven ten einde was. Ik heb alleen teleurgestelde gezien die voortijdig opgaven of er niet aan zijn begonnen. En vraag je eens heel eerlijk af of jij één iemand kan aanwijzen waar dit anders was. Ik betaal je graag een dikke premie voor elk voorbeeld wat jij kunt aandragen. En tot dat besef is David hier gekomen. Hij verviel eerst wel in een zware depressieve episode van enkele jaren. Het grootste probleem was dat hij achterom keek en niet naar boven. De filosoof Kierkengaard zei ooit: De meest pijnlijke herinnering, is de herinnering aan wat onze toekomst wás. Dit is een wijs inzicht, wat David eerst moest leren op een harde manier. Hij had uitgedacht wat de toekomst zou zijn en met succes. Maar als die ene goudzoeker was hij gaan feesten, totdat het op was en hij teleurgesteld op straat stond. Daar leerde hij zich te focussen op wat de toekomst ís in plaats van de toekomst wás. God had een beter plan bereid. Jezus gaf alles op, om die tekening te ontdoen van alle successen, waaraan ook overal overtredingen aan kleefde. Ik heb alleen de grootste dingen op de tekening gezet. Ga eens na wat het je kost om de wet niet uit te leven! De gevolgen zijn dramatisch voor je. Maar Jezus leed voor deze overtreders. Hij bid voor hen. Ook al is het een lange en wat moeilijke tekst, wil ik je vragen heel bewust de woorden van Jesaja, de evangelist van het 1e Verbond, die zoveel al over passie en pasen heeft gesproken, op je in te laten werken. Dan begrijp je de kern van Jezus‘ lijden: Om de moeitevolle inspanning van Zijn ziel zal Hij het zien, Hij zal verzadigd worden. Door de kennis van Hem zal de Rechtvaardige, Mijn Knecht, velen rechtvaardig maken, want Hij zal hun ongerechtigheden dragen. Daarom zal Ik Hem veel toedelen, en machtigen zal Hij verdelen als buit, omdat Hij Zijn ziel heeft uitgestort in de dood, onder de overtreders is geteld, omdat Hij de zonden van velen gedragen heeft en voor de overtreders gebeden heeft. {tip id=”467″}Jes 53:11-12 {/tip}
7. Gods Wet forever!
Misschien was dit een lange omweg om deze ene frase te begrijpen. En toch hoop ik echt dat het bij je binnen is gekomen, wat het betekend: Aan alles, hoe volmaakt ook, heb ik een einde gezien; maar alleen Uw gebod is onbegrensd. In God en Zijn gebod is vrede en vreugde, omdat Gods gebod onbegrensd is. Dat was wat Jezus liet zien. Ik vind het altijd zo grappig dat christenen Gods werk graag als een progressief product zien. Mozes gaf Israel van God een bak aan geboden. Laten we zeggen 80%. Daar werden tot pakweg koning Hizkia nog 20% geboden aan toegevoegd. Na de ballingschap nam Israel een extra last op zich, door de uitspraken van de ouden als heilig te gaan beschouwen. En dat werd een ondragelijke last van 200%. Dan komt Jezus Christus op aarde en die rekent af met de niet goddelijke en gefundeerde geboden. En we zijn weer terug op 100% Gods gebod. Dan wordt Hij gekruisigd en staat weer op uit de dood. Daarmee gaat – denkt men alleen maar – 95% van Gods geboden in de prullenbak. En straks komt de Heere Jezus terug om Zijn Koninkrijk te vestigen en dan vervallen ook die laatste 5% geboden. Het klinkt logisch toch? Toch is dit geen waarheid. Gods gebod is oneindig. Ook in het Koninkrijk is Zijn gebod volmaakt en eeuwig. De hemel is inderdaad niet het plaatje van 24/7 kerkdienst houden. Het Koninkrijk zal geregeerd worden, door koningen {tip id=”468″}Openbaringen 19:16/20:4{/tip} en er zijn dus onderdanen. Die koningen zullen regeren overeenkomstig Gods wetten. Dat is volmaaktheid. De situatie waarin Gods gebod 100% wordt gehandhaafd en nageleefd. Stel jezelf eens de vraag waarom je op de Nieuwe Aarde zou willen wonen: Verlang je de beloning van de hemel of verlang jij naar de volmaakte heerschappij van Jezus Christus Gods Zoon, die de Heilige Wet zal handhaven met gerechtigheid? Daar heeft Hij voor gestreden en geleden en daarvoor mag jij ook strijden en lijden.
Amen
Zingen: Staand‘ op de belofte van de Heer‘ mijn God
Geef een reactie