Nadat we tot onze grote vreugde later waren vertrokken richting Bunschoten-Spakenburg, hebben we een ‘oude’-vriendin in het geloof bezocht en hebben we mogen delen in wat God in de achterliggende dagen, maanden, maar ook de jaren waarin we elkaar niet hadden gezien, heeft gedaan in onze levens. Dit heeft ons erg bemoedigd, als ook het nodige gebed meegegeven. We werden ontvangen met een paar bakken koffie en een broodmaaltijd.
Daarna hebben we de museumhaven en het dorp van Bunschoten-Spakenburg bezocht. De drukkende hitte dreef ons echter naar het buitengebied toe. We hebben onze rust en verkoeling aan het Eemmeer gezocht, onder het genot van ons vakantieboek. Daar formeel dit gedeelte afgesloten was (heerlijk voor de rust), wilde we een illegale overnachting niet riscereren.
De overnachtingsplek tegenover het terein van de IJsselmeervogels sprak ons totaal niet aan, dus zijn we afgezakt naar het buitengebied van Soest en genieten nu van een prive kampeerterein van een vierkante kilometer. Veel mensen zullen we hier niet ontmoeten. Maar de ervaring heeft ondertussen ook geleerd, dat een enkeling genoeg kan zijn.
Morgenochtend hopen we een zuster van onze gemeente te bezoeken en in de middag mijn biologische zus. Misschien niet helemaal op missie, maar juist waardevol in dit leven: Onze ware familie en onze geestelijke familie.
Nu snel aan ons soepje en dan op naar een hopelijk lange nacht rust. Daar zijn we op een bepaalde manier heel hard nu aan toe.
Foto-impressie
{gallery}Dag5{/gallery}
Geef een reactie