Vandaag hebben we stilgestaan bij de oneindige liefde van God onze Vader. Vaak gezien als een typerend thema voor het {tip id=”163″}2e Verbond{/tip}. En zeker de Heere Jezus en met name de apostel Johannes spreekt hier vaak over. Maar in het {tip id=”163″}1e Verbond{/tip} hebben we ook een liefdes-evangelist: De profeet Jesaja. Jesaja openbaart een kant van Gods liefde waar weinig bij stil wordt gestaan. Kom vanmiddag kennis maken met dit rijke Evangelie!
Onderstaand leest u de preekschets. Deze kan afwijken van het gesproken woord, daar het niet wordt voorgelezen, maar geleid vrij wordt gesproken. De vet gedrukte tekst is gekoppeld aan PowerPoint-sheets die zichtbaar waren tijdens de dienst. Onder de video van het eerste lied, kunt u de PowerPoint bekijken of downloaden. U kunt de dienst in video terugkijken via deze link. Houd u er rekening mee dat er een klein stukje van het begin van de preek ontbreekt.
{youtube}https://www.youtube.com/watch?v=wO08KpYgfxg{/youtube}
Tekst: {tip id=”167″}Jesaja 48:12-18{/tip}
Lieve broeders en zusters in de Heere,
Vanmiddag wil ik met jullie duiken in een gedeelte van de profetie van de Evangelist van het 1e Verbond: Jesaja. Je kan Jesaja bijna wel een dokter noemen. Keer op keer stelt hij de diagnose dat Israel gewond en ziek is, maar komt dan ook gelijk met het medicijn en remedie. Als een goed arts geeft hij niet alleen de diagnose en het medicijn, maar ook de prognose, hoe de toekomst er uit gaat zien.
Geen vervangingstheologie
Een van mijn meest geliefde geestelijke leiders is Bisschop Aurelius Augustinus. Toch ben ik niet met hem op alle punten eens. Deze grote kerkleider is ook het begin geweest van de vervangingstheologie. Dat houd in, dat we in het 1e Verbond Israel gaan vervangen door de Kerk. Deze leer heeft tot vele dwalingen en zelfs jodenvervolging geleid. Wij moeten bij Israel laten, wat God aan Israel richt en schenkt. Wij kunnen dat niet zomaar gaan claimen. Dat vraagt kritisch lezen en denken. De tekst van vandaag begint met de aanhef: Luister naar mij Jakob! Israel ik roep je. Het adres lijkt mij duidelijk of niet? Dit is aan Israël gericht. Dat klopt. En toch ben ik in dit geval overtuigd dat we in deze tekst mogen delen. Waarom? Wel, het gaat hier over het karakter van God. Wie God is veranderd niet. Ten tweede is dit over de relatie van God met de mens. Hoe God omgaat met de mens is vast gelegd in beloften. Paulus zegt, dat wij delen in de beloften via Israel. Omdat wij aangenomen kinderen zijn of zo als hij het elders uitdrukt, wij zijn uit een wilde boom gesneden in ingeënt in de tamme stam, in Christus. Met deze nadrukkelijke kanttekening wil ik dit gedeelte behandelen.
Gods oproep
De Heere begint met de oproep, een bijna wanhopige oproep: Luister nu naar Mij! Maar we zijn vaak als kinderen die het veel te druk hebben met spelen of wat erger is als tieners die in gesprek zijn en geen zin hebben om naar hun ouwe lui te luisteren. Ze houden zich Oost Indisch doof. Als het ware tettert God in je oor: Ik roep je! Dat is geen interpretatie van mij, maar het gebruikte woord betekend iemand aanspreken op een wijze dat je hem lastig valt of je opdringt. Vul op de plek van Jakob en Israel maar eens je eigen naam in. Hoe vroom je ook leef, laat je God heel wat keertjes op de dag aan de kant staan. Niemand uitgezonderd. Het zij de een meer dan de ander. Welke van de twee jij bent het kind of de tiener, moet je zelf maar eens overdenken vandaag en morgen. Vandaag is het God die jou – hier en nu – je toeroept: Luister nu naar mij! Ik roep je bij je naam! De Heere gaat hier heel ver in Zijn smeken. Hij gaat beargumenteren, waarom Hij het recht heeft dat je luistert. Waarschijnlijk staat er in jouw Bijbel in deze tekst: Ik ben Dezelfde, Ik ben de Eerste, ook ben Ik de Laatste. De Heere noemt zichzelf ‘Dezelfde’ of de ‘Ene’ of de ‘Onveranderlijke’. Letterlijk is het de aanwijzende vorm van Iemand. Heel concreet zie je als het ware God recht voor je neus staan. Nadat Hij in je oor heeft getetterd: Ik roep je, je hoort mij heus wel, gaat Hij recht voor je staan en nu kijkt Hij jou recht in de ogen en zowel met authoriteit als bijna smekende blik in Zijn ogen, zegt Hij: Joh, ik ben nog steeds je Vader. Daar is niks aan veranderd. Je weet wie Ik ben. Nee, wend nu niet je blik af, maar blijf Mij aankijken.Als het ware pakt Hij je bij je puntje van je kin en dwingt je Hem aan te zien, omdat Hij daar als Vader recht op heeft en nu even goed met je wil spreken. Als jij in je Bijbel leest: Ik ben de Eerste, ook ben Ik de Laatste, dan doet je dit ongetwijfeld gelijk aan de Openbaringen van Jezus Christus aan Johannes denken. Maar deze titel staat veel vaker in het 1e Verbond, dan in het 2e Verbond. In het Hebreeuws is ‘Eerste’ hetzelfde als ‘in het verleden’ en evenzo is ‘Laatste’ ook ‘de toekomst’. Als we dan op het tekstverband letten, is het dan ook correcter te lezen dat de Heere hier tegen je zegt: Ik ben Dezelfde in het verleden, alsook in de toekomst. Juist dat alsook onderstreept deze vertaling. Hou het beeld van die Vader die een corrigerend gesprek met je voert voor ogen. Hij zegt: Mijn lieve kind, je weet toch wie Ik altijd voor je bent geweest. Je weet toch wat Ik in het verleden allemaal voor je heb gedaan. Nee, eigenlijk besef je geen eens hoeveel Ik voor jou heb overgehad. Dat hindert niet, maar wat je wel herinnert is toch genoeg om te beseffen wie Ik ben? Ook in de toekomst veranderd dat nooit. God is onveranderlijk in Zijn wezen. Hij is onveranderlijk in Zijn liefde. Dan verteld God hoever je terug moet gaan in het verleden. Hij was jouw plek al in gereedheid aan het brengen voor de oorsprong van de tijd. Als ik het letterlijk vertaal, zegt Hij: Zelfs heeft Mijn hand heeft de aarde gevestigd. Mijn rechterhand heeft het uitspansel uitgespreid. Op Mijn roep staan zij vast op hun plaats. Wie of wat bedoeld God nu met zij? De hemellichamen: de zon, maan, sterren, planeten en asteroïden. Is dat relevant? Ja, op Zijn roep moest dit hele universum reageren en gehoorzamen. Hij had een plan uitgestippeld voor jou en andere mensen op deze aarde. Daarvoor moest de aarde een stabiele en veilige plaats zijn in het grote universum, zonder dat om de haverklap planeten zouden botsen en astroidenregens verwoesting over de aarde zouden aanbrengen. De zon en de maan moesten een ieder op zijn tijd hun rol vervullen, zodat jij kunt leven. Hij riep vanaf Zijn troon en zij gehoorzamen hem al duizenden jaren. Maar bij jou en mij, moet Hij afdalen van Zijn troon, omdat wij niet naar Zijn stem horen. Aan de ene kant neemt God die moeite en verzekerd Hij je in alle liefde dat Hij onveranderlijk is: dat je Hem kunt vertrouwen. Maar aan de andere kant is het eigenlijk te gek voor woorden dat die immens grote planeten en sterren Hem gehoorzamen en jij heb het te druk met je eigen activiteiten of houd je Oost Indisch doof! Of zo als Hij door Paulus sprak: Ontwaakt gij die slaapt en sta op uit dood en Christus zal over u lichten! Heeft God nu je volledige aandacht? Dat verdiend Hij toch wel?
Gods uitnodiging van liefde
In de HSV Bijbel lees ik nu: Kom bijeen, u allen, en luister. Wie onder hen heeft deze dingen verkondigd? De HEERE heeft Kores lief, hij doet Zijn welbehagen tegen Babel, en Zijn arm zal tegen de Chaldeeën zijn. Ook dit heb ik letterlijk vertaald en dan kunnen we lezen: Verzamel iedereen. Luister: Wie heeft dit ooit zoiet gehoord? Jahwih heeft je lief en doet wat het beste voor je is. Hij verward en onderwerpt de tegenstander. Als God Jesaja laat zeggen: Verzamel iedereen. Dan verwijst dat verzamelen naar hoe het met de sterren en planeten is gedaan. Iedereen moet kom, luisteren en op hun aangegeven plek blijven staan, zoals Hij verlangt. Even zoals de sterren moesten gehoorzamen, zo dringend is nu deze opdracht. Als er 1 ster niet zo luisteren, zou dat catastrofaal zijn. Stel dat de zon, de dichtstbijzijnde ster, van haar plek zou gaan die God had aangewezen, dan waren we met 8000 graden tot as vergaan als zij dichterbij zou komen. Maar zou zij de maar iets de andere kant op uitwijken dan zou de aarde in duisternis zijn gehuld en een ongekende ijstijd aanbreken. Als de aarde ophield met in een vaste cyclus te draaien, zouden seizoenen ongecontroleerd zijn of ophouden te bestaan. Zelfs de cyclus van dag en nacht zou verdwijnen en het water zou de aarde overstromen als we te dicht naar de maan toe zouden bewegen. Zo dringend en urgent is deze situatie. Dus God zegt: Luister dus heel erg goed. Wat ik ga zeggen is van levensbelang. Wie heeft ooit zoiets zorgvuldigst gehoord. Zo gepland. Zo liefdevol zorgzaam? Er is toch niemand die voor alle tijden het hele universum in de hand heeft gehad? Iedereen moet dat erkennen. Okay dan, zegt God, als we het daar dan over eens zijn, dan heb ik je wat te zeggen: Jahwih heeft (je) lief en doet wat het beste (voor jou is). Nu zeg je misschien: dat is wel heel iets anders dan wat ik lees. Dat klopt en daar gaan we ook naar kijken. In jou Bijbel staat Gods naam als HEERE met hoofdletters. We weten dat er dan in het Hebreeuws Jahweh staat. Gods verbondsnaam. Zijn grootste naam, die een Jood niet mag uitspreken vanwege de heiligheid daarvan. Wat je misschien niet weet is dat er twee vormen zijn. De meest voorkomende is met een e-klank aan het eind. Maar deze naam komt soms voor met een i-klank aan het eind. Dan betekend Zijn naam: Ik ben er voor je! Of zo als Kinga Ban het zingt in haar lied: Ik zal er zijn! Zijn naam is hier een liefdesverklaring en trouwgarantie. Hoewel deze vorm niet veel voorkomt is dit de tederste naam van de allerhoogste God. En dan een ander punt is dat mogelijk in jouw Bijbel de naam van de perzische koning Kores de Grote of Cyrus II staat. Die naam staat er niet. Dit is door vertalers als interpretatie toegevoegd. We laten die dus weg en dan is de tekst opeens niet meer gedateerd, maar persoonlijk geworden. Dan staat er niet meer: Ik heb Kores lief, maar: De HEERE heeft lief. Daar God hier persoonlijk spreekt kan de persoonsvorm ‘je’ invullen. Hoe teder is het dan: Ik zal er voor je zijn heeft je lief. Letterlijk staat er gelijk achteraan ‘en welbehagen’. Dat kan je in het Nederlands onmogelijk tot een lopende zin maken zonder woorden toe te moeten voegen. Welbehagen kan tweeledig worden opgevat: Doen wat God zelf wil of doen wat Hij denkt dat goed voor je is. Daar nu God persoonlijk spreekt, zouden we dus de laatste betekenis van ‘welbehagen’ moeten lezen. Dus concreet verklaard de HEERE (Ik zal er voor je zijn) dat Hij je lief heeft en altijd het beste voor je zal zoeken. Hoe teder is die persoonlijke bemoeienis van God met jouw en mijn leven. Hij houd van je! Hij zoekt het beste voor je! Daar kunnen en mogen wij ons toch niet doof voor houden! Of we nu te druk zijn of dat we ons willens en wetens de oren stoppen. In dit corrigerende gesprek: Hoor je wat Hij zegt, Zie je de bijna wanhopige, maar warme liefde in Zijn ogen en voel je Zijn hand die je vasthoud. Daar kan je toch niet van weglopen?
Gods roepstem – Zijn Gods knecht of vijand?
En laten we naar de rest van deze tekst kijken: Hoe stroken we het nu dat God Kores de Grote lief” heeft en vijandig is naar Babel en Chaldea? Zoals ik al eerder zei: De naam van Kores is ingevoegd en staat er niet. En deze profetie kan wel degelijk zich opeens tegen de vijand keren, hoewel God een persoonlijk gesprek heeft over Zijn relatie met Israel of met jou. Daar het vaker in het boek Jesaja over Babel en Chaldea gaat is het niet vreemd. Maar opnieuw wijs ik in deze preek weer op de ‘bomenlaan van de profetie’. Er is een concrete betekenis, maar ook een onderliggende betekenis. En daar moeten wij ons op focussen. Die eerste betekenis was voor Israel, de onderliggende voor de ingelijfde in Israel. Babel betekend ‘verwarring’. Dit weet je misschien wel van de het verhaal van de torenbouw van Babel. Chaldeeën betekend letterlijk ‘kluitendelers’. Als een stok, schop of ploeg je klonten aarde of klei uit elkaar sla, zo verwoesten zij Israel, door het te slaan en te verstrooien. Je kunt dus in tweede instantie lezen: Hij verward en onderwerpt de tegenstander. Dat past ook de dwingende maar liefdevolle toon. Het doet mij denken aan een jongen die bij zijn vader op het matje moet komen, nadat hij met verkeerde vrienden heeft gedeald en het schip is ingegaan met zijn foute handel. Dan neemt die vader hem stevig onder handen. Hij accepteert nu even geen grote mond. Hij wil dat zijn zoon hem aankijkt en maakt hem duidelijk dat hij de financiële consequenties zal moeten dragen. ‘Maar’ zegt zo’n vader dan ‘Ik wil dat je weet dat ik net zo goed van je blijf houden, ook al vind je mij bekrompen en ouderwets. Ook al probeer je mij te negeren. Ik hou van je, jongen. Luister, die rekeningen ga je maar in termijnen afbetalen. Jij bemoei je niet meer met die gasten, dat regel ik. Ik zorg dat ze het geld krijgen wat jij hen schuldig bent en ik geef ze aan bij de politie. Zorg jij nu eerst maar dat je op het rechte pad blijft.’ Zo’n jongen voelt een hele hoop tegelijk: schaamte, opluchting, liefde, teleurstelling en hoop. Als zijn vader hard was geweest had hij gezegd: ‘Het zijn jouw problemen. Dan los ze je ook zelf op’. Liefde is wat het verschil maakt. Die liefde bepaald het verschil tussen hoop en wanhoop. En nu hoef jij aan God de Vader je schuld niet in termijnen terug te betalen. Die schuld is betaald. De Verloren Zoon raakte wel zijn verbrasde geld kwijt, maar hij mocht met Zijn oudste broer delen in de eeuwige erfenis en heerlijkheid om bij zijn Vader te zijn. Dat maakt God tot de ultieme Vader, die zo’n grote liefde voor je heeft opgevat.
De tekst vervolgd dan met: Ik, Ik heb gesproken, ook heb Ik hem geroepen. Ik zal hem doen komen, en zijn weg zalvoorspoedig zijn. Kom nader tot mij, hoor dit: Ik heb vanaf het begin niet in het verborgene gesproken; vanaf de tijd dat het geschied is, ben ik daar.
We zien in deze tekst dat het gebruik van Kores’ naam de vertalers verplicht om nu iedere keer het woordje ‘hem’ toe te voegen. Hadden ze dit niet gedaan dan was deze tekst persoonlijk geworden. Ik kan op de plek van ‘hem’ ‘je’ invullen, dat is zachter dan geen woordje er tussen. Maar al zet ik er geen ‘je’ tussen blijft de tekst het wel zeggen. Dan zien we dus dat de vertalers er beter aan hadden gedaan geen interpretatie toe te voegen, maar beter geen woorden toevoegen of uiterst voor de leesbaarheid cursief het woordje ‘u’ of ‘je’ of ‘jullie’. Het moet de Vader nog eens nadrukkelijk van het hart dat Hij – heel nadrukkelijk zegt Hij tot 2x Ik, dat moet je dus niet over het hoofd zien – dat Hij je diverse keren heeft aangesproken. Ja, toen je niet wilde luisteren of het te druk had, heeft Hij je met Zijn roepstem lastig gevallen. In je oren getettert. Maar weet je nog, jij had andere dingen aan je hoofd.
Vaders nodiging
De Vader ziet dat je bang op een afstandje blijft staan. Je bent je bewust van je problemen en gelijkertijd van je Vaders liefde. Maar God vertederd. Hij zegt: ‘Kom joh, kom nu eens effe dichtbij’ Met alle respect wil de Vader je een ogenblik in Zijn armen sluiten. Je een knuffel geven. Als je blijkbaar Zijn woorden nog niet ten volle kan bevatten, hoe lief Hij je heeft, dan wil Hij het laten voelen. God wil het je niet toeschreeuwen, maar fluistert het liever teder in je oren. Hij zegt tegen je: Ik heb er nooit een geheim van gemaakt hoeveel ik van je hou. Dat weet iedereen. Vanaf dag 1 heb ik dat altijd al gezegd. Hoe kan je dan aan Mijn liefde en vergeving twijfelen, Mijn lieve kind? Ik ben er altijd voor je geweest. Letterlijk staat hier: Kom dichtbij en luister: Vanaf het begin heb ik nooit heimelijk gesproken. Vanaf dat moment was Ik daar. Het vers eindigd met een zinnetjes waar vertalers geen weg mee wisten. De Statenvertaling maakt er van: En nu, de Heere HEERE en Zijn Geest hebben Mij gezonden. Dat is een hele fraaie constructie. Zo maar uit het niets staat hier een tekst die de Drie-eenheid aangeeft. De Heere HEERE is de Vader en dan komt de Heilige Geest. Als vervolgens Mij met een hoofdletter is neergezet moet dit dan ook Jezus Gods Zoon zijn. Met die verstande dat het hier nergens over de Lijdende Knecht gaat. Dat zijn andere hoofdstukken in Jesaja. De HSV maakt er een kleine letter van en veranderd de zinsvolgorde: En nu, de Heere HEERE heeft mij gezonden en Zijn Geest. Dan zou het Jesaja zijn samen met de Heilige Geest. Maar waarom? Jesaja speelt geen actieve rol in deze tekst. Het zou een opmerking uit het niets zijn. Als we kijken wat er in het Hebreeuws staat dan staat er alleen: Nu heeft Adonai Jahweh Zijn Geest gezonden. In deze vertaling heb ik alleen het woordje ‘Zijn’ toegevoegd, omdat de zin anders niet zou lopen. Welke geest God heeft gezonden staat er niet. Er staat alleen ruach. Dat kan de Heilige Geest zijn, maar ook Gods adem of de wind. Maar kijken we naar het tekstverband waar God persoonlijk spreekt, is het meest aannemelijk dat het hier om de Heilige Geest gaat. Dat is de troost die God een verloren zondaar biedt als hij terugkomt in de armen van zijn Vader. Even als je iemand aan je borst druk die lager is dan jou, omdat hij korter is of bijvoorbeeld op zijn knieën is gevallen, dan buigt de Vader in liefde Zijn hoofd en kust je hoofd en voel je Zijn adem op je blazen. En wat deed de Heere Jezus toen Hij was opgestaan uit het graf en bij de decipelen verscheen: Hij blies op hen en zei: Ontvang de Heilige Geest. Dat is wat de Vader Zijn opstandig kind te bieden heeft: De adem en de vrede van Gods Geest. Nu is de naam Adonai heel persoonlijk wij kennen in onze taal ook het woord ‘heer’ en ‘meneer’. ‘Meneer’ is een verbastering van ‘mijn heer’. Zo is het ook met Adonai. Dit betekend ‘mijn Heer’ of ‘Mijn Meester’. En daarna volg de naam Adonai met de a-klank, de heilige naam van de hoogste God. Doet je dit niet gelijk denken aan een andere ontmoeting van de Heere Jezus na Zijn opstanding? Toen Thomas de wonden in Zijn handen zag, zei hij heel persoonlijk: Mijn Heere en mijn God. Exact hetzelfde wat hier ook staat: Nu heeft mijn Heere en mijn God Zijn Geest gezonden. Of als je in gelijke spreekstijl blijft, is dit een bewustwording uit de mond van de Vader: Ik ben jouw Heere en jouw God. Ik heb Mijn Geest gezonden. Let op de tijdsvorm… er staat niet een belofte: Ik zal Mijn Geest zenden. Nee, God de Heere zegt: Ik heb reeds Mijn Geest voor jou gezonden. Dat is een ontvangen troost. Het kleed dat om de schouders van de Verloren Zoon is geslagen. Hij kreeg niet de belofte van een nieuw kleed, maar hij werd ter plekke bekleed. Zo wil God een verloren en berouwvolle zondaar geen cadeau in het vooruitzicht stellen, maar heeft het reeds je geschonken. Hij wijst je er alleen op, zodat je je bewust wordt wat je van Hem hebt ontvangen. Is dat geen troost? Jezus sprak voor dat Hij naar Getsemanee ging de woorden van troost dat Hij hen de Heilige Geest zou geven en hen niet alleen zou laten. Toen zei Hij: Mijn vrede geef ik U, Mijn vrede laat ik U. Hij sprak deze woorden ook in een tijdsvorm die wij niet kennen, maar die zich het beste laat beschrijven als dat het nu reeds gebeurt is en in de toekomst zich zal blijven herhalen. Zie je dat Jesaja de evangelist van 1e Verbond noemen nog zo gek niet is. Het is alsof in deze tekst alle woorden uit Jezus’ mond stromen.
God heeft het beste met jou voor
In de Bijbel lezen we hierna: Zo zegt de HEERE, uw Verlosser de Heilige van Israël: Ik ben de HEERE, uw God, Die u leert wat nuttig is, Die u leidt op de weg die u gaan moet. En als ik het letterlijk vertaal: Zo zegt Jahweh, je Verlosser, Heilige Israëls: Ik, Jahweh Elhomim, onderwijs wat het beste voor je is en bewandel met je de weg die je moet gaan. Hij grijpt terug op de voorgaande tekst, waar reeds eerder werd gesproken over de levensweg. Tot drie keer toe gebruikt God Zijn verbondsnaam. Hij herinnerd je er aan dat Zijn liefde aan jou verbonden is. Maar Hij is niet alleen afstandelijk de Grote God, maar Hij noemt Zichzelf je Verlosser, je persoonlijke Redder of Messias en ondanks alles wat is geweest, noemt Hij zichzelf met de favoriete benaming van de Joden voor hun God: De Heilige Israels. Alsof de Vader zegt: Ik ben jouw persoonlijke God, Ik ben je persoonlijke Heer, Ik ben je persoonlijke Verlosser, maar weet je nog toen je klein was hoe je Mij noemde: Ik ben jouw ‘dada’. Dat is niet spottend kinderachtig, dat is tedere liefde. De Heere gaat hier een hele intieme persoonlijke verbinding aan. Toen jij nog geen ‘papa’ kon zeggen, had jij nog niets fout gedaan, had je nog nooit beledigd. Toen was je nog een puur kind. Nu wil God met een verprutste zondaar teruggaan naar die tijd. Hij neemt je weer als Zijn kind aan, alsof al die jaren van pijn nooit zijn voorgevallen. Is dat geen ultieme liefde? Zie je dat het geen spotten is als ik zeg dat Hij hier als het ware zegt: IK ben jouw Dada? Hij neemt je bij de hand. Letterlijk hier. Hij leidt je op de weg zegt de Bijbelvertaling of letterlijk Hij bewandeld met je de weg die je moet gaan. Hij neemt je niet als een onbevlekt kind weer aan en wijst je dan de juiste weg als 2e kans, maar Hij pakt je bij de hand en zegt: ‘Kom joh, dan gaan we nu samen op pad. Jij en Ik. We hebben nog veel te bespreken en dan weet ik zeker dat je niet zult verdwalen.’ Dat is liefde!
Als je kinderen hebt ben je misschien wel eens enorm kwaad op je kind geworden, toen hij er een puinhoop van had gemaakt. Maar dan zie je dat het echt spijt heeft. Je vergeeft het kind en troost het. En als de tranen zijn bedaard en alles weer goed is, sta je op een afstandje te kijken en schud je met een glimlach je hoofd en zegt tegen je kind: Wat had je nou toch in je hoofd gehaald? Dit was toch niet nodig geweest lieverd? Dan wellen er tranen op in de ogen van dat kind: Nee papa, dat was niet nodig geweest. Maar wilt U er niet meer over beginnen? Ik wordt er anders zo verdrietig van. Zo is ons laatste vers geen nabrander, maar een nuchter en afsluitende liefdevolle conclusie: Had toch naar Mijn gebod geluisterd! Het zou een rivier van vrede zijn en zeegolven van recht. God zegt dan: Het had je zoveel ellende bespaard Mijn kind. Je had jaren van grotere vrede en geluk gekend als je naar Mij had geluisterd. Ook dat is liefde en niet achteraf nog een draai om de oren geven. God heeft de gevallen zondaar lief, maar omarmt met zoveel meer oneindige liefde de teruggekeerde zondaar. God heeft je lief! Troost je met deze woorden. Amen
{youtube}https://www.youtube.com/watch?v=cChqCxRvrK4{/youtube}
Geef een reactie