We zijn enkele weken geleden gestart met de 7 vruchten van Israël en begonnen met de granaatappel gevolgd door vijgenboom. Dit blijkt verre van saai of inhoudloos te zijn. Vandaag willen we naar een derde vrucht kijken, de gerst. Opnieuw moet ik diverse thema’s laten liggen, daar de Bijbel er zoveel over spreekt, de referenties zo veel zijn en de Schepper in de natuur zoveel schoonheid heeft gelegd. Klik op lees meer, om de dienst terug te kijken, luisteren of te lezen.
Schriftlezing
- Jesaja 21:4-10,
- Jesaja 28:28-29
Zingen: 811 Was mij witter dan sneeuw (Psalm 51)
PowerPoint bij: Tijd van de gerseoogst – De 7 vruchten van Israël Deel 3
Tijdelijk niet zichtbaar
Inleiding op de gerst
Terwijl we genieten van een heerlijke nazomer, heeft het najaar zijn intrede reeds gedaan in het rijk der natuur. Dat betekend dat de oogsttijd aanstaande is. Nu ben ik totaal geen fan van het lange najaar en winter, maar toch keek ik als kind uit naar deze tijd. De mooiste tijd in boerenstreken. Het was ook altijd een spannende tijd, want zware regenbuien vielen geheid in de week dat er werd geoogst en dat zorgt er voor dat de tractors vast kwamen te zitten in het land. Of de randen konden niet worden gemaaid, omdat de landbouwmachines anders in de sloot gleden of de gewassen waren zo nat dat schimmel en rot de oogst aantastte.
7 Vruchten van Israel
Maar zoals we reeds in de serie over de 7 vruchten van Israël hebben gezien, werd Israël gezegend met een geheel andere oogstkalender, die niet een enkele week of weken in beslag namen, maar 10 van de 12 maanden. 5 van de 7 vruchten zijn vruchten van zegening of beloning. Deze waren afhankelijk van hun houding en daarmee van het klimaat. Maar twee vruchten daarvan waren een vrucht van genade. Deze kregen zij ook wanneer zij God niet gehoorzaamde, zodat zij niet geheel ten onder zouden gaan in hongersnood. De vorige keer hebben we zo’n genadevrucht behandeld, met de vijg.
Toevalligerwijs valt vandaag de tweede genadevrucht ten deel: Gerst . De rabbijnen noemen de vijg de genadevrucht van de hemel, daar deze in de hoogte groeit en deze genadevrucht, de gerst, is de genadevrucht van de aarde. Want even als de vijg, groeit de gerst op schrale en droge grond, terwijl het ook wil groeien als de grond veel te nat is. Niet dat men daar snel last van had in Israël, maar het is een grasgewas wat zich weinig aantrekt van de omstandigheden. We zien dan ook dat het groeit op de Noordpool, in China, Afrika en Nederland. Zelfs als het land werd geteisterd door rampen, zoals oorlog was er brood op de plank.
Gerst in oorlogstijd
Nu zouden we tegenwoordig zeggen, je kunt ook je landbouw laten doorgaan in oorlogstijd, maar destijds was het niet ongebruikelijk dat soldaten rond oogsttijd het land binnenvielen en dat zij de oogst van het land haalde of het in brand staken. Dit leverde de vijand voedsel op, de militairen waren op dat moment buitendienst, omdat alle handen uit de mouwen moesten en gaf hun macht over een volk, want geen volk is zo welwillend als een hongerig volk. Daarbij hielden de meeste volken zich mak in de oogsttijd en in het winterseizoen gingen ze op oorlogspad. Dat betekende voor deze roversvolken dus een dubbele buit maken. Een geniale tactiek dus. En juist als Israël God het meest in de steek liet, overkwam hen dit juist. Lees je Bijbel er maar eens op na. Geen brood is dood!
Genoeg gerst om te overleven
Maar over de vlakte van Judea, Filistea, de Jordaanvlakte en delen van Samaria groeide overal wilde gerst. In Israël is de opbrengst gelijk aan het wereldgemiddelde, in tegenstelling van Nederland waar de opbrengst 2,5x zo hoog is, maar de enorme spreiding zorgde ervoor, dat er voor iedereen brood was. Niet genoeg om gezond van te kunnen leven, maar wel om te overleven met inspanning. God liet Israël nooit geheel los. Hij kan niet ontrouw zijn aan Zijn verbond.
Deze belofte heeft Hij aan geen enkel ander volk in de wereld ooit gedaan en derhalve kunnen wij dit ook niet claimen als een belofte voor ons. Helaas wordt dit al te vaak wel gedaan, door de weer opbloeiende vervangingstheologie. Wat niet wegneemt dat dit Gods karakter weerspiegeld. Wij mogen leven onder het genadeverbond sinds Jezus Christus komst in de wereld. Hij kwam om Gods aangezicht, karakter en wezen te openbaren aan de mensen. Hoe groot de genade van eten en drinken is, hoeveel groter is de belofte van vergeving van zonden en eeuwig leven voor een ieder die in Hem geloofd!
Gerst en de aanstaande wereldwijde hongersnood
Toch vaag daarmee Gods aardse zegeningen aan Israël niet uit. Waarom zeg ik dat? Toen ik dit aan het voorbereiden was kwam ik de eindtijd-profetie tegen dat er een wereldwijde hongersnood gaat uitbreken. Op dit moment wordt er nauwelijks gerstebrood gemaakt, omdat er bijna geen gluten inzitten en het niet goed rijst. Maar tot de vorige eeuw werd dit in Nederland ook juist door de arme gegeten omdat het enorm gezond is, voedzaam en even als in de Openbaringen nog altijd maar een derde kost van tarwebrood.
De profetie vermeld dat een gerstebrood zal worden verkocht voor een penning, ofwel een dagloon. Als ik uitga van het gemiddelde maandloon in Nederland, dan komt dat overeen met €175. In ons land krijg je niet één brood uit het wild bij elkaar verzameld, in tegenstelling tot Israël. En toch goed nieuws: Evangelie. Wat beloofd God in deze 7 vruchten: Eten, drinken, kleding en onderdak. Deze belofte herhaald Christus aan niet alleen Israël, noch aan heel de wereld, maar aan alle die zich wenden tot de Hemelse Vader, als Hij zegt: Wees niet bezorgd over uw leven, over wat u eten en wat u drinken zult; ook niet over uw lichaam, namelijk waarmee u zich kleden zult. Is het leven niet meer dan het voedsel en het lichaam meer dan de kleding? Mat 6:25
De tijd van de gersteoogst
Even als de vijgenboom kent de gerst meerdere oogsttijden. Een zomer en winteroogst. Hierdoor kon gerst worden ingezaaid op land dat daarvoor een ander gewas had gedragen. God had verboden het land uit te putten, door keer op keer hetzelfde gewas in te zaaien. Ook heden ten dage zaait een boer niet jaar in jaar uit mais op hetzelfde stuk land. Het ene jaar zal hij het als grasland gebruiken en het volgende jaar voor de maisteelt. Het is opvallend hoe de landbouwwetten tot op de dag van vandaag de basis vormen van de moderne landbouw.
Onder andere in het boek Ruth lezen we dat het de tijd van de gersteoogst was. Vanaf dat moment gaat het leven er niet leuker op worden. Het weer wordt onaangenaam, ziektes gaan hun ronde doen en destijds was het de periode dat de volken op oorlogspad gingen. Zo ging de tijd van de gersteoogst ook een geestelijke symbolische betekenis krijgen.
Leven of er nooit de tijd van de gesteoogst is
Ik benoem het met regelmaat, maar kan er in dit verband zeker niet om heen: Christenen leven naar elkaar alsof het altijd zomer bij ze is. Je getuig als je wonderen mee mag maken, als je geloof hoogtepunten kent, als je overwinningen mag behalen in Gods kracht. En als het minder gaat? Dan dissen we de voorgaande gebeurtenissen op. Heel goed! Dat moeten we ook doen, met regelmaat lezen we dat we Gods wonderen moeten verhalen, dat we moeten denken aan de dagen van weleer. Zo wordt Gods grootheid geroemd.
Maar er is een cultuur ontstaan in het Westen waarin we onze mond houden of gaan herkauwen als je geloof kwakkelt, als gebeden onverhoord blijven, wanneer tegenslag je treft, wanneer je gelooft Gods weg te zijn gegaan en het in een teleurstelling is geëindigd of als je gewoon niet veel voelt, als Gods Geest zwijgt of je slechts af en toe wordt beroerd met een lichte streling van de wind van de Heilige Geest. Je loopt niet steeds op de toppen. Het is niet altijd zomer! En toch laten we elkaar verhongeren en verkleumen als de tijd van de gersteoogst voorbij is.
Deel je strijd!
Nog eenmaal met elkaar de schouders er onder en dan elkaar aan het ‘lot’ overlaten? Ik dat leven als christen, leven als navolgers van Christus? Dit heeft dus twee kanten: Zoek elkaar op, juist als je even niks van iemand hoor. Juist als je misschien het idee hebt dat ‘iemand genoeg aan zijn hoofd heeft’ of ‘even met rust moet worden gelaten’. Ga voor elkaar bidden én met elkaar bidden. Pak de telefoon en ga naar elkaar toe. Moedig elkaar aan in het geloof. Bouw elkaar op in het allerheiligste geloof. Dat is niet mijn stokpaardje, dat is waar de Bijbel ons toe aanspoort! En dat bepaald niet incidenteel, maar voortdurend. Misschien wel meer dan op enig ander punt.
De tweede kant is natuurlijk dat we eens gaan leren kwetsbaar te zijn. Deel je strijd! Ja, Deel je falen! Deel je twijfel en wanhoop! Kap er mee om te doen of je een über-christen bent. Het enige wat je bereikt is dat je andere zich zwak laat voelen, terwijl je zelf niet bloei en in de wonderbare kracht van je geloof staat. Ja, op zulke momenten, is mij menigmaal gebleken, wordt niet alleen de zwakke in het geloof versterkt, maar ook wie hem bemoedigd.
Gerst en huiselijke zonde van jaloersheid
In de Thora (Num 5) vervuld gerst een bijzondere functie. Deze wordt gebruikt als spijsoffer voor de huiselijke conflicten. Zonde die voor de buitenwereld niet zichtbaar waren. Daar was het offer naar. We hebben recent gezien hoe je voor de omgeving zichtbaar was als je met een lam naar de tempel moest lopen, bij grotere zonden. Maar was jij bijvoorbeeld onterecht jaloers geweest, dan nam je een maat gerst en offerde je dit aan God, zodat vrede in je huis en hart zou heersen. Een offer dat zelfs voor de armste haalbaar was. Dat geeft aan hoe groot de waarde van huiselijke vrede is. Bij jalousie gaan we vaak verkeerd te werk. We vatten het op als iemands recht, of als iemands zwakte of redeneren met “zand er over”. Toch zijn dit de zaadjes die huiselijk geweld, echtscheiding en vreemdgaan laten ontstaan.
Daarom gaat God heel bewust aan deze zonde niet voorbij. Alledaagse ‘onschuldige’ zonden accepteren we en laten toe dat dit de beste huwelijken en gezinnen verwoest. Het gaat subtiel en sluimerend te werk en heeft altijd een nieuwe palet aan zonden tot gevolg: woede, lust, leugen, afgunst, ondankbaarheid, egoïsme, zelfmedelijden en onthouding. Het verraderlijke van jaloersheid/achterdocht is dat dit niet alleen jou aanzet tot zonde, maar eigenlijk altijd een tweede aanzet tot zonde en niet zelden je hele huisgezin. Daarom wil God dat we deze alledaagse zonde, ook met een alledaags offer oplossen. Hoewel je buren niet konden zien dat je een maatje gerst had zitten, kon je offer niet verborgen houden voor je gezin. Op die manier zorgde God dat alles voor een gezonde relatie bespreekbaar werd gemaakt. Ik geloof dat dit gerstenoffer ons heel veel leert hoe wij met elkaar, ons huwelijk en ons gezin om moeten gaan.
Gerst als onscheidbare vrucht van geloof
Opnieuw hebben we te maken een onscheidbare vrucht. We hebben al bij eerdere vruchten gezien dat ze manlijk en vrouwelijk zijn. Zo ook wederom bij de gerst. De buitenste drie vertakkingen zijn manlijk en zorgen voor de bevruchting van de verdere vrouwelijke aar. Beide delen kunnen zonder elkaar geen vrucht dragen. Ik denk dat de link met het offer voor huiselijke zonden makkelijk te maken is. God verlangt naar eenheid.
De mens zonder God
Maar er ligt een tweede beeld in opgesloten. Zonder die 3 manlijke vertakkingen, komt er wel een aar aan het gewas. Maar knijp er eens in en je zult merken dat de aar wel mooi oogde, maar het alleen lege hulsjes zijn die overblijven die nergens nut voor hebben, oneetbaar en onverteerbaar zijn en voor niets anders geschikt zijn dan als brandstof. Zo is het ook met de mens. Ik ben geneigd om te zeggen: “Je kan niet zonder God leven!”. Daar staat een legioen tegenover die mij toeroepen: “Hallo, hier sta ik. Ik kan prima zonder God leven. Ik ben het bewijs!”.
Zonder God kan je mens zijn, je bewegen en communiceren, maar je blijft een lege huls. Emotioneel en geestelijk leef je niet. Een wanhoop die wordt overschreeuwd door het leven vol te pompen met informatie, beeld en geluid of soms verdovende of opwekkende middelen. Vaak is men zich niet bewust hoe hard bezig men in is om die leegte te vullen, met… lucht. God, de Messias en de Geest zijn deze drie zaden. Als deze gescheiden zijn van de aar, zullen ze nooit vrucht dragen, uiterst zullen het lege hulzen zijn, die lijken op de gezonde aar.
Een lege huls
Deze zie je bij ons voornamelijk langs de kant van de weg groeien. Als je ze pluk, zit er geen enkele zetmeel in de korrel. Niet alleen bieden ze geen voeding, maar ook als hun leven ten einde is gekomen, blijkt dat ze geen vrucht voort kunnen brengen, omdat er geen vrucht in hen is geweest gedurende hun leven.
Besef dat als je een vruchteloos leven leidt, je ook geen leven nalaat. Wat doe je God, jezelf, je kinderen en de wereld te kort, als je meen zonder God en zonder verzoening kunt leven en sterven. Je kunt niet zonder de drie zaden: God, Messias en Geest. Of Vergeving, Leven en Wijsheid. Deze zijn lineair met elkaar verbonden.
Beperkingen om perfect te zijn
Door de eeuwen heen is door het ingrijpen van de mens de structuur van de plant dusdanig aangepast, dat het niet meer zo afhankelijk is en daardoor meer geschikt voor de landbouw en massaproductie. Opvallend is hoe de mens zich op gelijke wijze heeft ontwikkeld. Het is ook nu overtuigd dat het ondertussen wel zonder God, Messias en Geest kan. Het schepsel staat tegen de Schepper op en denkt dat het zelf wel beter kan. Maar dan verliezen we uit het oog hoe volmaakt God ons heeft geschapen.
Van de week werd bekend dat het de mens is gelukt om een ‘menselijke’ embryo te creëren zonder ei en zaadcel van een mens te gebruiken. De synthetische mens is gecreëerd. De mens is God geworden, maar helaas kon het slechts enkele weken leven, omdat de medische ethiek verbied het te implementeren in een menselijke baarmoeder.
Bescherming door te voeden
Om de gerstekorrel zitten verschillende flinterdunne laagjes, die ieder zijn eigen functie hebben. Een laag die de eerste weken geen enkele zuurstof doorlaat. Hierdoor leeft de korrel wel en kan hij kracht opbouwen, maar gebruikt zijn nog niet al te grote kracht aan de groei, maar bouwt zijn levenskracht op. Zo geeft God ons ook de gelegenheid om eerst ons te voeden met Zijn Woord, zodat we ons wapenen tegen de wereld en gelijk geestelijk sterk mogen worden door Zijn Geest.
Na 3-8 weken dringt het wel binnen en begint de groei. Een ander laagje zorgt er voor dat water mondjesmaat de korrel kan bereiken, zodat het kan groeien, zonder te rotten. Maar verder laat het geen andere stoffen door, zodat de korrel niet wordt aangetast door schimmels of zich anderszins ongezond gaat ontwikkelen.
Wij kunnen niet groeien, zonder Gods bescherming
Opnieuw laat de werking van Gods Geest zien, Hij laat de gezonden voeding door die ons vrucht laat dragen en beschermd ons tegen het “meer dan we aankunnen” en beschermd ons tevens tegen valse lering en invloeden. Ja, dit vertraagt ogenschijnlijk de snelle groei. In de wereld wil men het maximum er uit halen. Daarom menen we het vaak zonder Gods Geest te kunnen.
En hoewel de groei inderdaad versneld gaat, wordt de vrucht vatbaar voor ziektes en raakt in onbalans. Waardoor het wel groot en weelderig wordt, maar niet langer geschikt is voor bijvoorbeeld het brouwen van bier, omdat vochtgehalte te hoog wordt en de zetmeel en eiwitten uit balans raken. Er ontstaan onzuivere rassen en ze zijn nutteloos geworden, ook al lijken ze een succes aan de buitenkant. Zo wordt een vroom leven vaak als beperkend gezien, alsof je je kansen laat liggen en niet kunt groeien, maar het tegendeel is waar. God heeft je volmaakt gemaakt en Zijn begrenzingen zijn alleen maar aanwezig, zodat je in perfectie aan je doel voldoet.
God heeft het zwakke lief
De plant kent ook veel afval, maar blijkt toch veel nuttiger te zijn als we lang hebben ingeschat. Het grootste restafval is de stengel met het blad, wat gedroogd stro wordt genoemd. Stro wordt vaak als een bodembedekker in stallen gebruikt, maar stro van gerst is helemaal niet optimaal, omdat het nogal vet is en daardoor lang niet zoveel vocht opneemt als van bijvoorbeeld tarwe. Maar als dieren nu zelf mochten kiezen, dan gaat hun voorkeur toch naar gerststro. Het is namelijk veel lekkerder en bevat veel meer voedingsstoffen dan andere stro soorten.
Herders
Opnieuw blijkt het product van de arme en de overvloed die in het wild er was in magere tijden, een goddelijke voorziening te zijn. Laat een ander je niet vertellen dat jij aards of geestelijk minderwaardig bent. Weet je waar God het meest over spreekt in de hele Bijbel? Over kracht, geloof, gebed, gehoorzaamheid of genade? Nee, over: Zwakke, hulpeloze, zieke, arme, verdrukte, ellendige, wees, weduwe en vreemdeling. Ja, God vergelijkt sterke leiders met herders.
In de eerste plaats werden herders als een minderwaardige bevolkingsgroep gezien. In de tweede plaats geven herders juist leiding aan het meest kwetsbare vee: schapen. En hoe wordt Christus bij uitstek getypeerd: De Goede Herder. Hoe wordt Gods volk, zowel Israël als wereldwijd de gelovigen, aangeduid? Als schapen. Tot wie richt zich Jezus Christus? Tot de verloren schapen van Israël, tot de zieke, zwakke, bezetenen, arme en minderheden. Ook als Evangelie uit gaat over de aarde, vind dit altijd juist de vruchtbaarste bodem bij deze mensen.
Het draait om het zwakste van de gerst, de vrucht
Succesvolle mensen trekken succesvolle mensen en volgers aan. Toch blijf ik met de Geopende Deur trouw aan mijn roeping en richt ik mij tot de kwetsbare, wie anders is, tot de onderkant van de maatschappij. Geen succesformule, wel wie God op het oog heeft! Het maakt ons financieel een arme gemeente, maar sterk in de Heere! De ‘sterke’ hebben het te druk om ware rijkdom te ontvangen. Juist het zwakste van de gerst, de vrucht, is juist waar het om draait.
Het kaf van het koren scheiden
Deze zwakke vrucht wordt in eerste instantie beschermt door het sterke kaf. Maar als het puntje bij het paaltje komt, moet het kaf van de korrel worden gescheiden. Gerst is helemaal geen praktisch graan met al die vliesjes, kaf en naalden. Het moet gedorst worden, met de wan losgeslagen en los gemalen. Geen van alle is een prettige handeling. Zwaar om uit te voeren en een pijnlijk proces. Christus spreekt regelmatig over het kaf dat van het koren moet worden gescheiden.
Gerst wannen
Johannes de Doper zegt dat Christus de Messias is die komt en de wan in de hand heeft om de dorsvloer te zuiveren. Een wan of dorsvlegel een stok van 1,75m met een knuppel of plankje aan een riem aan het uiteinde of een gebogen knuppel waarmee men op het graan mept. Op een groot doek of fijn gaas werd het graan gelegd en als er lang genoeg op was geslagen, werden de strohalmen verzameld en in bussels gebonden. Wij gebruiken het als voer of als isolatie en dakbedekking, maar in de Bijbel lezen we dat dit op hopen werd gegooid en de brand werd gestoken. Het sterkste gaat verloren in de vlammen van het vuur. Een beeld wat keer op keer wordt gebruikt als een beeld van het laatste oordeel en de hel.
Gerst ziften – Kaf van het koren scheiden
Daarna nam men het doek op en gingen op een winderige plek staan, bijvoorbeeld op een heuvel, en wierp men de inhoud omhoog. De zware, maar zwakke korrels, vallen dan weer naar beneden in het doek, maar de onverteerbare vliesjes waaien weg in de wind. Zo zal het ook met de goddelozen vergaan. Hoewel zij als de sterke worden beschouwd in hun leven, zijn ze uiteindelijk zonder gewicht en waaien doelloos weg. Verspreid over de aarde, vergaan tot stof, vertrapt en onzichtbaar of het valt in het water en zinkt gelijk weg naar de diepte, waar het eveneens onzichtbaar en nutteloos vergaat.
Het kaf wat in het leven sterk was, niet vatbaar voor ziekte, is uiteindelijk hinderlijk, nutteloos en vergaat. Terwijl de extreem kwetsbare en zwakke korrel vruchtbaar zaad is. Slechts 100 gram gerst bevat 20-30% van diverse elementen van onze dagelijkse levensbehoeften voor een gezond leven. Het verlaagt bijna voor 1/3 de kans op hartfalen, diabetes, borst-, prostaat- en darmkanker. Naast dat het voedingrijk is, gaat het gelijk ook overgewicht tegen.
God heeft het zwakke lief
Opnieuw dus een vrucht die de belangrijkste doodsoorzaken tegen gaat. Het zwakke is daadwerkelijk krachtig. Ja God heeft het zwakke lief. Daarom zegt de apostel Paulus in Gods autoriteit: 1 Cor 1:24-31 Maar voor hen die geroepen zijn, zowel Joden als heidenen, prediken wij Christus, de kracht van God en de wijsheid van God. Want het dwaze van God is wijzer dan de mensen en het zwakke van God is sterker dan de mensen. Let namelijk op uw roeping, broeders: er zijn onder u niet veel wijzen naar het vlees, niet veel machtigen, niet veel aanzienlijken. Maar het dwaze van de wereld heeft God uitverkoren om de wijzen te beschamen, en het zwakke van de wereld heeft God uitverkoren om het sterke te beschamen. En het onaanzienlijke van de wereld en het verachte heeft God uitverkoren, en wat niets is, om wat iets is teniet te doen, opdat geen vlees voor Hem zou roemen. Maar uit Hem bent u in Christus Jezus, Die voor ons is geworden wijsheid van God en gerechtigheid, heiliging en verlossing, opdat het zal zijn zoals geschreven staat: Wie roemt, laat hij roemen in de Heere.
Het kaf schaad ons lichaam, daar het onverteerbaar, voedingloos is en ziektekiemen bevat. Daarom zal God het sterke kaf van de zwakke korrel scheiden. De korrel die vrucht voortbrengt, nieuw leven, het leven beschermd, van voeding voorziet en van eeuwige waarde blijkt te zijn. Ik weet dat er op het moment een grote aversie en anti-campagne is tegen bier en whisky – of het nu alcohol bevat of niet -, maar met de moderne wetenschap weten we dat gerst de perfecte balans bevat voor het brouwen van ooit veiligste vocht op aarde. Toen onze wetenschap nog niet zo verfijnt was gebruikte we alle mogelijke granen.
Tot slot
Tarwe en andere graanproducten zijn veel rijker in opbrengst, maar geen van alle is zo zuiver gebalanceerd als het bewerkelijke gerst, wat God aan de arme en zwakke heeft gegeven in Zijn genade, zonder onderscheid te maken! Wat ben jij: Het sterke kaf of de zwakke korrel? Ik bid dat je die zwakke vruchtbare, gezonde, voedingrijke korrel zult zijn, op de dag de Jezus Christus Zijn dorsvloer zal doorzuiveren. De velden zijn wit om te oogsten. De oogsttijd is aanstaande. Wacht geen dag meer om te onderscheiden tot welke vrucht jij behoort: Kaf of gerst. Ik heb minstens 2 uur extra nodig om alles te benoemen. Ik heb heel veel links moeten laten liggen, maar ik kan niet eindigen zonder te hameren op de noodzaak dat het kaf van het koren zal moet worden gescheiden. Opnieuw klinkt daarom, als bij elke andere vrucht tot heden de oproep: Kies dan heden wie je dienen zult!
Amen
Zingen: 370 Een vaste Burcht is onze God
We eindigen met een eeuwen oud lied dat stamt uit de tijd van de Reformatie, welke de monnik dr. Maarten Luther* maakte, niet om zoals vaak wordt beweerd de Rooms Katholieke Kerk als monster neer te zetten, maar om de schijnbare macht van Satan te ontmaskeren en de kracht van geloof en opoffering te bezingen. Hier vinden we ook het beeld terug van hoe het kwaad als kaf zal vergaan en in zichzelf geen enkele kracht heeft. Dit lied heeft door de eeuwen heen zoveel betekend voor Gods volk en hen aangemoedigd moedig stand te houden.
Geef een reactie