En terwijl wij het beddengoed aan het inpakken zijn en de evangelisatiematerialen willen gaan binnenhalen, vind opnieuw een prachtige ontmoeting plaats. Een man die ons al vaker was gepasseerd en hadden gegroet, wandeld onze camperplaats op en informeerd naar de gratis boekjes die hij had zien liggen. Hoewel hij katholiek was opgevoed, kon hij zich geen gelovige noemen. Het gesprek maakte misschien in stilte duidelijk dat hij wel gelovig was, maar niet meer religieus. Hij was vooral opzoek naar het getuigenis wat het leven met Christus is.
Na een zeer openhartig getuigenis nam hij van ons afscheid en nam de prachtig geillustreerde Christenreis/Christinnenreis van John Bunyan mee naar huis (gezin). Soms zijn Woordzoekers ook Woorduitleggers. Bij een van de eerste gesprekken wilde iemand het verschil tussen en leerling en een discipel weten. Deze man onderstreepte dit woord opnieuw, door mij er op te wijzen dat ik niet langer als predikant een kerk sticht, maar als evangelist discipelen maak. Nu gebruik ik dit woord mondeling wel, maar vanwege mijn dyslectie schrijf ik het niet (dan moet ik het steeds weer nagooglen). Maar dit heeft mij vandaag tot nadenken gestemd. Met een zingend hart heb ik afscheid van deze man genomen. Hij zocht geloof, getuigenis en gemeenschap en geen religie. Ik vond een nieuw antwoord op mijn vraag: Waarom is de blijdschap in de Heer zo groot in deze dagen? Omdat het niet Christus opdracht was een kerk te stichten, maar om descipelen te maken. Niet een vaag woord voor leerling, maar een combinatie van leerling, volgeling en dienaar-zijn. Terecht benoemde deze man dat er in de Kerk iets goed fout is gegaan en inderdaad, waar de mens is gaan heersen als managers van de kerk, met de waarheid in hun bezit, vergat men om elke dag leerling te zijn. Waar men missionaris werd om zielen te winnen voor de kerk, vergat men dat men een volgeling van Jezus Christus moest zijn. Waar dienaren kerkleiders werden, vergat men dat de dienaar onderaan de ladder staat en zich vereerd voelt om zijn Meester te dienen en trots is omdat elke gast in het huis van zijn Meester een hooggeplaatste persoon is. Deze man vertrok met een geschenk in zijn hand. Hij stak mij een gift toe om door te gaan met uitdelen aan wie honger hebben en liet ons in feesstemming achter met een dankbaar hart.
Geef een reactie